AI of authentiek: wat lezen we liever?

De laatste weken betrap ik mezelf erop dat ik niet meer precies weet wie er aan het woord is als ik iets lees. Is het de schrijver zelf, of een slimme machine die de juiste woorden bij elkaar zoekt? Sinds ik met mijn website bezig ben – nu bijna vier weken – gebruik ik af en toe AI om ideeën aan te scherpen of om een tekst beter te structureren. Dat voelt soms als samenwerken met een onzichtbare redacteur. Handig, maar ook ongemakkelijk.

Mijn ervaring als blogschrijver

In het begin vond ik het een wonder. Ik typte een paar steekwoorden, en binnen een paar seconden verscheen een tekst die ik zó had kunnen publiceren. Het gaf een gevoel van efficiëntie en controle. Maar tegelijk merkte ik iets anders: mijn eigen stem leek stiller te worden. De toon werd net wat vlakker, de nuances iets minder persoonlijk. Alsof iemand met een keurige glimlach mijn woorden had opgepoetst en ze daarna op veilige afstand had gezet.

Niet zwartwit

Ik denk niet dat AI goed of slecht is. Het ligt eraan hoe je het gebruikt. Soms helpt het me om over een drempel te komen, bijvoorbeeld als ik ergens over wil schrijven maar niet weet waar te beginnen. AI kan dan structuur geven, of me laten zien wat ik eigenlijk wil zeggen. Toch is de uitkomst vaak niet honderd procent passend. Het mist de rafelrandjes, de twijfel, de toon die juist iets zegt over mij.

Bezielde teksten

De vraag blijft of AI-teksten een ziel missen. Misschien wel. Een algoritme kan patronen herkennen, maar geen ervaring hebben. En juist ervaring geeft woorden hun gewicht. Een tekst die uit jezelf komt, draagt iets van je mee: je ademhaling, je geschiedenis, je timing. Tegelijk voel ik dat ik zelf de ziel breng, ook als ik AI gebruik. De machine is slechts een instrument. Het hangt van mij af of ik er muziek mee maak of slechts geluid.

Kwaliteit vs. kwantiteit

AI maakt schrijven makkelijker, maar niet per se beter. Het risico is dat we sneller produceren, maar minder doorvoelen. Toch is er ook iets democratisch aan: meer mensen kunnen hun ideeën delen, ook als schrijven niet hun sterkste kant is. Misschien verschuift de focus van het perfecte woord naar de echte intentie erachter.

Mijn visie

Ik geloof dat AI ons kan helpen, zolang we niet vergeten wie er typt. Authenticiteit zit niet alleen in het handwerk, maar ook in de keuze wat we wél of juist niet overnemen. Voor mij is AI een spiegel: het laat zien waar ik vaag ben, waar ik mezelf herhaal, of waar ik bang ben om iets echts te zeggen.

Experiment

Als experiment laat ik ChatGPT dit artikel schrijven op basis van alleen de kopjes en één enkele zin van mij. Daarna zet ik beide versies online. Ik ben benieuwd of lezers het verschil merken. Misschien herkennen ze mijn toon, misschien niet. Misschien maakt het ook helemaal niet uit.

Wat denk jij?

Ik ben benieuwd wat jij denkt. Is dit mijn eigen stem, of toch die van ChatGPT? Schrijf in de comments wat je denkt en waarom.

Hier is de andere versie van mijn artikel: